‘Met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt, praat je toch makkelijker’

Michelle Hertogh (29) deed mee aan Centering tijdens de zwangerschap van haar tweede kind. Lees haar ervaringen. 

“Het was mooi om mee te maken hoe snel je vertrouwd kunt raken met elkaar. De eerste bijeenkomst van CenteringPregnancy was nog wat onwennig. Maar door de opzet raakten we al snel aan de praat over waar we tijdens de zwangerschap last van hadden, tegenaan liepen of zorgen over hadden.”

Vrijer om te vragen 

“Elke bijeenkomst had een thema, bijvoorbeeld zwangerschapskwaaltjes. De verloskundige bracht het gesprek op gang, maar al snel vlogen de verhalen heen en weer. Omdat we zo veel van elkaar herkenden, was het heel makkelijk om gewoon iets op tafel te gooien. Niets was raar. Daardoor voelde ik me zekerder, en vrijer om dingen te vragen.” 

Uitwisseling werkt goed 

“Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik alleen een-op-een gesprekken met de verloskundige. Toen ik bij mijn tweede zwangerschap mee kon doen aan Centering sprak vooral de uitwisseling me aan. En dat werkte ook goed. Het zorgde er bij mij voor dat de informatie beter bleef hangen en dat ik meer over bepaalde onderwerpen nadacht.”

Verhaal komt binnen 

“Een van de vrouwen die al moeder was, vertelde dat ze pas na haar eerste bevalling had gehoord over de baarkruk. Dat leek haar voor haar tweede bevalling veel fijner, omdat ze het de eerste keer zo lastig had gevonden dat ze op haar rug moest blijven liggen. Dat kwam wel binnen bij mij.” 

Mijn verhaal verteld 

“Bij een van de bijeenkomsten kwam de 20 wekenecho ter sprake. Bij mijn eerste kindje is tijdens die echo ontdekt dat ze een spina bifida (open rug) had. Wij hebben toen besloten om de zwangerschap af te breken. Door mijn verhaal werden de andere vrouwen zich ervan bewust dat de 20 wekenecho niet zo maar ‘even leuk naar de baby kijken’ is. Eén vrouw die ervan af wilde zien, heeft het toen juist wel gedaan. Toen er bij de baby van een andere vrouw een kleine afwijking werd gevonden, heeft zij daar goed met mij over kunnen praten. Met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt, praat je toch makkelijker.”

Zetje in de rug 

“Ik heb zelf ook steun gekregen van een van de vrouwen uit de groep. Toen ik last kreeg van bekkeninstabiliteit, vond ik het heel moeilijk om op mijn werk -ik ben verpleegkundige- aan te geven dat ik minder of ander werk wilde doen. Een van de vrouwen uit de groep had hetzelfde probleem, maar zij ging er op een heel andere manier mee om. Dat heeft me echt dat zetje in de rug gegeven dat ik nodig had om ook het gesprek aan te gaan.” 

Lees nog veel meer ervaringsverhalen in de uitgave ‘Pareltjes – Kleine Centering verhalen met een grote impact’