Zware thema’s maar toch een uitgelaten sfeer
De vierde bijeenkomst, van de reeks van tien online-bijeenkomsten voor zwangeren uit Eritrea, draait om huiselijk geweld, seksuele weerbaarheid en anticonceptie. Verloskundige Anne Bedaux vertelt erover.
“Nu de vrouwen elkaar al wat beter kennen en zich veilig genoeg voelen om mee te praten, bespreken we deze thema’s tijdens de vierde bijeenkomst. We hebben eerder meegemaakt dat een deelnemer na afloop met Amy ging praten over de agressie van haar man. Daarom willen we niet te lang wachten met dit onderwerp.”
Hoewel het zware thema’s lijken, is de sfeer meestal vrolijk. “Je merkt dat de vrouwen niet gewend zijn om met elkaar over dit soort dingen te praten. Dus vinden ze het juist interessant om elkaars ervaringen te horen. Ze doen actief mee; er wordt vaak ook veel gegiecheld en gelachen.”
Je merkt dat de vrouwen niet gewend zijn om met elkaar over dit soort dingen te praten. Ze vinden het dus juist interessant om elkaars ervaringen te horen.
Is slaan gewoon?
Aan de hand van stellingen gaan de vrouwen met elkaar in gesprek. Vaak eerst per tweetal of drietal in een ‘break-outroom’. Anne is gespreksleider. Amy vertaalt van Nederlands in Tigrinya en andersom. Door almaar door te vragen, zorgt Anne voor een actieve uitwisseling tussen de vrouwen, tot alle belangrijke punten besproken zijn.
De eerste stelling is: Als je man je slaat, dan is dat mishandeling. Anne: “Van de eerdere groepen weten we dat de vrouwen agressie meestal niet per definitie mishandeling vinden: ‘misschien is de vrouw niet gehoorzaam geweest, dan is het slaan te verklaren’, zeggen ze. ‘Ik ben niet gelijk aan mijn man’, legde gisteren iemand uit. Maar ook was er iemand die juist fel tegenstander was van slaan. De andere vrouwen lachten respectvol om hoe duidelijk zij voor die mening stond. Zo zie je dat ze elkaar aan het denken zetten en inspireren. En de vrouwen weten nu ook dat in Nederland slaan binnen een relatie niet normaal wordt gevonden.”
Tegen je zin in vrijen
De tweede stelling: Als je man wilt vrijen, maar jij niet en het gebeurt toch, dan is dit verkrachting. “In de Eritrese cultuur is er geen ruimte voor vrouwen om te zeggen dat ze geen zin hebben. Maar wat doe je dan, als je geen zin hebt?, vragen wij. De een zegt dat ze hoofdpijn heeft, de ander dat ze moe is. ‘Haha, dat doe ik ook!’, wordt er gelachen. Door het er op deze manier met elkaar over te hebben, is de bottom-line: tegen je zin in vrijen is niet oké.”
Impact van geweld op kinderen
De derde stelling: Kinderen hebben er last van als er geweld is in het gezin. “Dat zien de meeste vrouwen in. We praten dan door over waar je naartoe kunt gaan als je ermee te maken hebt. De meeste vrouwen denken als eerste aan de kerk. Ze staan vaak wantrouwend tegenover hulpverlening. Ze zijn bang dat instanties hun kinderen afnemen. In de groep van gisteren was er toch één persoon die Veilig Thuis noemde. Zij legde uit wat Veilig Thuis is en doet. Ons doel is bereikt: de vrouwen realiseren zich, dat agressie in een relatie niet vanzelfsprekend is en dat het grote impact heeft op kinderen. We hebben ze in elk geval verteld dat ze bij Veilig Thuis terecht kunnen voor advies en ondersteuning bij huiselijk geweld.”
Keuze voor anticonceptie
Daarna praten de deelnemers over anticonceptie. “De vrouwen hebben weinig keuzes op dit gebied. Ze weten er weinig van en hebben vaak ook foutieve ideeën. Zo zijn er altijd vrouwen die zeggen, dat ze na het vrijen plassen om niet zwanger te raken. Ze denken dat dit een betrouwbare methode is. Net als ‘voor het zingen de kerk uitgaan’, die ook altijd genoemd wordt. We bespreken alle opties. ‘Welke middelen zijn denk je te combineren met borstvoeding?’, vragen we dan. Je merkt dat veel van deze informatie helemaal nieuw voor ze is. Twee vrouwen zeiden dat ze wel interesse hadden in een spiraal.”
