Drie voorbeelden van een jeugdarts
Professionals die Centering enige tijd uitvoeren, zijn vrijwel altijd enthousiast over de toegevoegde waarde van de groepsdynamiek. Bijna alle JGZ-professionals willen dan ook doorgaan met de uitvoering van CenteringOuderschap. Ze merken op ‘dat het aansluit bij de behoefte van ouders’ en ‘dat het werken met groepen meer werkplezier geeft’. Een jeugdarts deelt met ons drie pareltjes die zij in de praktijk meemaakte.
Hoe CenteringOuderschap het zelfvertrouwen van ouders versterkt
Praktijkvoorbeeld 1: Echt moeder
De groep praat over slaapproblemen. Thamar (15 jaar) komt met oplossingen: “Ik ga niet meteen naar mijn zoontje toe als hij huilt.” Ze laat de White noise-app met rustgevende geluiden zien op haar mobiele telefoon. “Het werkt!”, zegt ze triomfantelijk.
Jeugdarts: “Eerst was Thamar wat schuchter. Ze moest eraan wennen dat ze als volwassene werd gezien. De groep respecteert haar en ondersteunt haar van harte. Ik zag haar daardoor opbloeien. Met alleen de gewone zorg op het consultatiebureau, had zij nooit haar veerkracht gevoeld.” Thamar: “Door mijn omgeving word ik niet serieus genomen, maar in deze groep voel ik me echt moeder.”
Praktijkvoorbeeld 2: Miskraam
Tijdens de laatste bijeenkomst ziet een van de moeders er wat bleekjes uit. Er wordt bezorgd gevraagd hoe het met haar gaat. Zoë huilt: ze heeft net een miskraam gehad. Een andere moeder vertelt dat ze hetzelfde meemaakte: “Normaal had ik dit niet gezegd, maar nu ik Zoë zo zie…” Het maakt veel los in de groep. Ze raken aan de praat over wie nog een kind willen en wanneer dan.
Jeugdarts: “Het was mooi om te zien dat er ook plaats was voor verdriet en hoe goed de moeders elkaar steunden.”
Praktijkvoorbeeld 3: Er alleen voorstaan
Waarop ben je trots en waarop ben je minder trots? De ouders schrijven hun antwoorden anoniem op een papiertje. Een-voor-een lezen we er een voor. Bijna alle partners doen dit keer mee, behalve de man van Mila. Wanneer haar papiertje wordt voorgelezen, zegt ze meteen dat dit die van haar is. Ze is trots op hoe goed het zorgen voor de baby haar lukt. Ze is minder trots op haar man: hij steunt haar helemaal niet. Haar man was niet blij met de zwangerschap. Nu het kind er is, trekt hij zijn handen er vanaf. Mila voelt zich erg alleen. De moeders besluiten dat ze haar best kunnen helpen. Ze kunnen haar een lift geven om boodschappen te doen (Mila heeft geen auto), een keer oppassen of samen thee drinken.
Het gesprek maakt ook bij de mannen emoties los. Een van hen is druk met zijn bedrijf en vraagt zich af of hij zijn vrouw wel genoeg steunt. Gelukkig kan zij hem geruststellen. Een andere man is vandaag alleen, zijn vriendin is een weekje met vakantie. Hij maakt zich grote zorgen om haar. De psychische problemen die ze vroeger had, komen sluipend terug. Eigenlijk heeft hij zijn vriendin beloofd het aan niemand te vertellen, vertelt hij in tranen. De jeugdverpleegkundige zal een huisbezoek afleggen, in verband met de ook spelende slaapproblemen, zodat zijn vriendin hulp kan krijgen.
Jeugdarts: “Ook intieme onderwerpen zijn in deze groepen bespreekbaar. In een-op-een zorg waren deze situaties niet of te laat aan het licht gekomen.”
Vanwege de privacy van de ouders vermelden we hier niet de naam van de jeugdarts.
Wil je meer praktijkervaringen met CenteringOuderschap lezen? Lees dan onze uitgave over groepsgewijze jeugdgezondheidszorg in de praktijk.
